Zorgvuldigheid is key in geval van een ontslag op staande voet

Als een werkgever een medewerker op staande voet wil ontslaan, is het van belang dat alle feiten zorgvuldig zijn onderzocht. Dit blijkt opnieuw uit een recente uitspraak van de kantonrechter te Leiden: de werkgever beschuldigde een zieke medewerker van werken voor eigen rekening tijdens arbeidsongeschiktheid, maar kon deze beschuldiging niet hardmaken, wat vervolgens leidde tot een forse schadevergoeding.

Wat was er gebeurd?
Een logistiek medewerker, 6 jaar in dienst en alweer bijna een jaar ziek, wordt op staande voet ontslagen nadat uit onderzoek van een recherchebureau was gebleken dat hij op het dak van een ander werkzaamheden had verricht, waarschijnlijk als zelfstandig ondernemer, op een dag dat hij op kantoor werd verwacht in het kader van zijn re-integratie. Relevant om te noemen hierbij is dat de medewerker zich niet coöperatief opstelde in het re-integratietraject. 

De werknemer spant een rechtszaak aan
In de rechtszaak komt vast te staan dat de medewerker de bewuste dag op het dak van zijn schoonvader stond. De werkgever bleek zich hiervan niet bewust: hij had de medewerker hierover namelijk niet bevraagd. Dat de medewerker werkzaamheden zou hebben verricht voor zijn eigen bedrijf kon de werkgever vervolgens niet hardmaken: het bedrijf dat op het adres van de medewerker stond ingeschreven bleek namelijk van de vorige bewoner. Ook dit had de werkgever niet onderzocht. Tenslotte stelde de rechter vast dat de werknemer niet kon weten dat hij die dag op het werk werd verwacht. Dit alles maakte dat de rechter het ontslag onrechtmatig oordeelde.

Overweging ‘ten overvloede’ van de rechter
De kantonrechter benoemt in de uitspraak nog ten overvloede dat als een werknemer een re-integratie afspraak niet nakomt, er een loonsanctie kan worden opgelegd, zeker nu er al langere tijd sprake was van het niet nakomen van re-integratie afspraken. Een ontslag op staande voet was hiervoor niet de juiste sanctie.

Schadevergoeding
Vanwege het onrechtmatige ontslag wees de rechter de transitievergoeding toe en daarnaast een billijke vergoeding van 13 maanden loon (zo’n € 40.000 bruto): 13 maanden betrof de periode dat de arbeidsovereenkomst nog zou voortduren tot aan de verwachte beëindiging vanwege langdurige arbeidsongeschiktheid.

Kortom
De werkgever had te snel conclusies getrokken na het zien van de foto’s, terwijl als de werknemer hierover zou zijn gehoord en ook de andere verwijten op juistheid zouden zijn onderzocht, de conclusie zou zijn geweest dat een ontslag op staande voet geen stand zou houden. 

Meesterlijk advies
Het is invoelbaar dat de werkgever, wiens zieke medewerker onvoldoende meewerkte aan re-integratie, achterdochtig werd bij het zien van de foto’s. Het lijkt er op dat deze werkgever zich vervolgens (te veel) heeft laten leiden door deze emotie door direct over te gaan tot ontslag, in plaats van de vermoedens zorgvuldig te onderzoeken. Het tijdig inwinnen van juridisch advies hierbij kan dit voorkomen.